بچه داری

بچه که داشته باشی باید خیلی مراقب رفتارات باشی.

بچه که داشته باشی باید اول همه جملاتت لطفا داشته باشه

بچه که داشته باشی عذرخواهی و ببخشید رو باید یاد بگیری

بچه که داشته باشی در برابر همه هر 100 دفعه مامان مامان گفتن" جانم ؛عزیزم و بله "رو باید بگی

بچه که داشته باشی حتی نباید ذره ای لحن صدات احیانا عوص بشه و خدای نکرده به تحکم منجر نشه

بچه که داشته باشی باید صبور باشی و صبور

 بچه که داشته باشی باید بی توجه باشی به لج بازی ها و خودتو بزنی به اون راه

بچه که داشته باشی دیگه خودت نیستی

. بچه که داشته باشی همه چیزت میشه بچه،خواسته هات،تفریحاتت،رفتنات،اومدنات

بچه که داشته باشی دیگه نمی تونی از سرکار که میای سریع از کنار همه چی رد شی.از نرده های کنار خیابون تا آبی که تو جوبهاست و برگی که کنار جوب افتاده،از قارقار کلاغ و بلندی کنار باغچه پیاده رو و ......... همه رو باید وایستی و نگاه کنی و از توش یه بازی درآری و راه 10 دقیقه ای محل کار تا ماشین رو نیم ساعته بری.

بچه که داشته باشی دیگه حتی نوع زندگیت هم عوض میشه.باید با همه مهربون باشی،باید به همه با صدای بلند سلام بدی،باید همیشه این لبخنده رو لبات باشه،باید در مورد این چیه ها کلی توضیح بدی.دیگه نمی تونی کمی تن صداتو بلند کنی،دیگه وقتی خیلی از دست کسی هم عصبانی باشی نمی تونی بد و بیراه نثارش کنی(حتی موقع رانندگی).همه برنامه هات باید با بچه ات تنظیم بشه حتی تلویزیون دیدنات.

خلاصه این نوع 33 سال زندگیتو بی خیال بشی و عوض کنی به امید اینکه یه بچه ای داشته باشی که خوب باشه،تو رو سربلند کنه پیش همه و بتونی بهش افتخار کنی.نمی دونم می شه یا نه ولی من سعیمو می کنم.هرچند خیلی هم آسون نیست.

یه جا خوندم که نوشته بود:"بچه ها اون چیزی نمی شن که ما می خوایم اون چیزی می شن که ما هستیم."